داستان پندآمیز و واقعی!!!

آرتور اشی قهرمان افسانه ای تنیس ویمبلدون به خاطر خونِ آلوده ای که در جریان یک عمل جراحی در سال 1983 دریافت کرد، به بیماری ایدز مبتلا شد و در بستر مرگ افتاد.

او از سراسر دنیا نامه هایی از طرفدارانش دریافت کرد. یکی از طرفدارانش نوشته بود: چرا خدا تو را برای چنین بیماری انتخاب کرده است؟!

او در جواب گفت: در دنیا، 50 میلیون کودک بازی تنیس را آغاز می کنند.

5 میلیون نفر یاد می گیرند که چگونه تنیس بازی کنند.

500 هزار نفر تنیس را در سطح حرفه ای یاد می گیرند.

50 هزار نفر پا به مسابقات می گذارند.

5 هزار نفر سرشناس می شوند.

50 نفر به مسابقات ویمبلدون راه پیدا می کنند،

چهار نفر به نیمه نهایی می رسند و دو نفر به فینال … و آن هنگام که جام قهرمانی را روی دستانم گرفته بودم، هرگز نگفتم “خدایا چرا من؟” و امروز هم که از این بیماری رنج می کشم، نیز نمی گویم “خدایا چرا من؟

”نتیجه اخلاقی:در نبرد بین روزهای سخت و انسان های سخت، این انسانهای سخت هستند که باقی میمانند، نه روزهای سخت